“Ah oeps, vergeten.” Een zin die elke Nederlandstalige persoon wel al eens heeft uitgesproken. Iemand aan het theehuisje twee uur laten wachten, drie maanden lang ontleende badmintonraketten niet terugbrengen bij de studentenvoorzieningen terwijl het maximum eigenlijk een week was, om elf uur ’s morgens wakker worden op de dag van de veldtrip die om acht uur begon… Maar vergetelheid kan soms ook echt een deugd zijn.
“Woops, I totally forgot that.” A sentence every English-speaking human being ever has said before. Letting someone wait for two hours at the tee shop, not bringing back badminton rackets for three months although the maximum was actually one week, waking up at eleven o’clock on the day of a field trip that started at eight... But forgetfulness can sometimes be a blessing too.
